Eirðalaus börn er eitt það fyndnasta sem ég sé. Bullið sem veltur uppúr þeim og hvernig þau geta hangið utaní allt og alla er alveg ótrúlegt. Sum, eins og litli bróðir minn, söngla sig þá í gegnum allt. Svona söngl sem kemur bara meðan þau eru að dunda eitthvað annað, svona "annarshugar" söngl.

Horfði á litla bróðir minn vera eirðalaus í dag, að söngla og hanga utan í húsgögnin. Allt í einu áttar hann sig á því að það er 17.apríl og kallar niður til pabba "Pabbi, pabbi, það er 17.apríl í dag" - uppúr því byrjaði hann að söngla "það er 17.apríl, það er komin 17.apríl" sem breyttist svo í "hey hó jibbíjei og jibbí og jey það er komin 17.júúúúúní" sem teygðist í "úúúúnited".

Það er nefnilega það :)