OMG hvað ég er spennt! Ætla að cancla öllum mínum plönum og mæta á alla dagskráliðina.

"Hið Íslenska Gofélag og Japanska Sendiráðið bjóða til tveggja daga kynningar á hinni ævafornu skák Go

Go er mörg þúsund ára gömul skák, upprunnin í Kína, tefld milli tveggja manna sem skiptast á að leggja niður svarta eða hvíta steina. Markmið skákarinnar er að ná að loka af stærra svæði en andstæðingurinn, ýmist með því að girða svæðin beinlínis af eða með því að handsama steina andstæðingsins. Go er auðlært en hefur þó fengið orð á sig fyrir að vera flókið. Er þar sjálfsagt um að kenna því hve margir möguleikar eru á mismunandi leikjum í Go. Raunar eru þeir svo margir að tölvuforrit og gervigreindarnet eiga í mestu erfiðleikum með að tefla betur en tómir byrjendur. Mannshugurinn á mun auðveldara með að henda reiður á leiknum enda milljónir manna - utan Asíu og innan - sem tefla Go í dag.

Hið Íslenska Gofélag í samstarfi við Japanska sendiráðið mun föstudaginn 29. og laugardaginn 30. september standa fyrir kynningu á Go. Þá mun Hideki Enda, japanskur atvinnumaður í Go, halda fyrirlestra og sjá um kennslu. Hideki Enda kemur frá Japönsku Gosamtökunum, Nihon Ki-in, og hefur náð 9. Dan, sem er hæsta gráða sem atvinnumönnum er veitt í Go. Það er því von á fræðandi fyrirlestrum og ljóst að enginn áhugamaður um Go ætti að láta sig vanta á kynninguna.

Dagskrá

Föstudagurinn 29. september
16:00 - Stofa 131 í Öskju, Náttúrufræðahúsi HÍ.
Fyrirlestur Hideki Enda 9p: Kynning á Go og lífi atvinnumanna í Go.

Laugardagurinn 30. september
13:00 - Salur Japanska Sendiráðsins, Laugarvegi 182, 6. hæð.
Fyrirlestur og taflkennsla fyrir byrjendur. Hideki Enda mun kynna
nokkur grundvallaratriði og tefla fjöltefli.

15:00 - Salur Japanska Sendiráðsins, Laugarvegi 182, 6. hæð.
Fyrirlestur og taflkennsla fyrir lengra komna. Hideki Enda ræðir
ýmis atriði í Go sem oft vefjast fyrir fólki, svarar spurningum og
teflir fjöltefli.

Frekari upplýsingar um Go má finna á heimasíðu Hins Íslenska Gofélags: http://www.igo.is"

Hlakka til að sjá ykkur!

Einu sinni í viku er verslað inn fyrir sambýlið og í þetta sinn gerði ég það. Var komin í Bónus um tvö leytið og ekki margir á ferli, voða þægilegt. Tók þó strax eftir því að það var ískyggilega mikið að gömlu fólki að ráfa þarna um. Gamalt fólk sem er orðið svona voða hægt í öllum hreyfingum og er leeeeeeengi að gera hlutina. Það var allt að versla inn. Sætt að sjá gamlan skarf vera velja á milli tveggja exotískra djúsa. Gömul hjón að versla. Karlinn "keyrir" kerruna og frúin verslar inn. Öll svo hæg og bogin. Öll líka svo almennileg, nei annars ekki öll. Það er rómantíkin við ellina, að vera skilníngsrík og yndæl. Þeir sem hafa eitthvað umgengist gamlingja vita þó betur, þau eru bara eins og allir aðrir. Jafn misjöfn og þau eru mörg. Amma mín er til dæmis orðin frekar kranky. Einhvertímann hélt hún að hún hefði týnt veskinu sínu. Við sátum á kaffihúsi. Til að róa hana, gamalt fólk getur haft gífurlegar áhyggjur yfir öllu svona, sagði ég að ég hefði séð það í forstofunni heima. "Hva! Hélstu að ég ætlaði að spássera með veskið um forstofuna!?" segir hún um leið og hún horfir á mig eins og ég sé biluð. Amma mín er sem sagt kranky. Þekkti eitt sinn konu sem hataði að heyra útlensku á Íslandinu sínu fagra. Þetta var alveg ljómandi góð kona og oftast syngjandi glöð. En byrjaði alltaf að þusa bæði þegar í tal barst réttindabarátta samkynhneigðra og svo þegar fólk gat ekki talað almennilega íslensku. Allavega. Gamalt fólk verslar að degi til. Now you know.

Í allt annað. Stundum þegar ég er að keyra heim úr vinnunni þá finnst mér gaman að tékka á síðdegisútvarpið. Þetta gerist reyndar æ sjaldnar, come too think of it.. Anyways. Síðast þegar ég gerði þetta þá heyrði ég dagskrárlið þar sem einhver "las yfir okkur pistilinn". Þetta hefur nú oft verið skemmtilegt efni, þ.e. pistlar eru almennt skemmtilegir. Þannig að maður býst við einhverju forvitnilegu. En nei. Einhverjum gaur hefur gersamlega tekist að fokka þessu formi upp. Hann les okkur reiðipistil, voða sniðugt. Reiðipistil um heimsku fólks lesin mjög ergilega, af því að það er svo fyndið að vera ergilegur. Segi nú bara díses. Hems, ætti kannski að finna bara linkinn þannig að þið getið hlustað á þetta drasl og dæmt sjálf. Gaurinn heitir .... nja sleppa því kannski. En hér er linkurinn.

Fór annars að sjá virkilega áhugaverða og skemmtilega heimildamynd sem heitir "Divorce Iranian style". Mæli með henni, bæði fræðandi og entertaining.

Veit ekki hvort það sé aldurinn að færast yfir mig eða hvað en ég tárast yfir öllu þessa dagana.

Fyrir nokkru fór ég á fyrsta fótboltaleikinn minn, bikarúrslitaleik kvenna. Ekki vegna þess að það kviknaði allt í einu áhugi hjá mér heldur af því að ég er í þannig vinnu að ég fæ að fara með á fótboltaleiki annað slagið núna. Allavega. Þegar leikurinn var alveg að fara að byrja þá var blöstuð mjög svo dramatísk tónlist, svona sigur tónlist, og dómararnir löbbuðu fremstir og svo leikmennirnir í hvoru liðinu. Þetta fannst mér svo tilkomu mikið að ég táraðist, eins og ég fylltist stolti við það að sjá kynsystur mínar massa fótboltann. Eða eitthvað þannig.

Hef verið að horfa mikið á Sex and the City undanfarið. Hef reyndar alltaf annað slagið horft mikið á þessa þætti. Mjög góðir. Núna þegar ég horfi á þá þá tárast ég, ég tárast þegar einhver er voða glaður eða hamingjusamur og ég tárast þegar einhver er ekki svo glaður eða hamingjusamur - þ.e. ég tárast sama hvað.

Ég tárast þegar ég segi frá vinnunni minni! Þegar ég segi frá því að það sé brjálað að gera en samt voða gaman og allt það, já, þá tárast ég. Reyni auðvitað að halda coolinu og láta ekkert á bera, svo lengi sem tárin komast ekki niður á kinn þá er allt í góðu. En hvað er það?

Reyndar er eitt sem allt í lagi er að tárast yfir, reyndar er það margt, en eitt sem ég hef tekið alveg í sátt. Að sjá lítil börn hlæja eða vera hamingjusöm, þá tárast ég gleðitárum.